Naszą wycieczkę po Muzeum zaczynamy od zapoznania się z dużymi ptakami zamieszkującymi podmokłe łąki. W pierwszej gablocie prezentuje się dorosły bielik. Jego wiek możemy poznać po jasnych piórach głowy i zupełnie białym ogonie. Ten największy polski ptak drapieżny osiąga rozpiętość skrzydeł sięgającą nawet 220 centymetrów. W gablocie obok niego znajduje się bocian biały, czyli biało-czarny ptak z zabarwionymi na czerwono nogami i dziobem. Dalej stoją dwie bernikle, które najłatwiej zobaczyć w Polsce, gdy zmieszają się z migrującymi stadami gęsi. W gablocie obok znajdują się dwa bąki ustawione w swoich naturalnych pozach. Te pozy mają je upodobnić do źdźbeł trzciny, wśród których spędzają większość czasu. Ostatnim dużym ptakiem jest kormoran. Nie cieszy się on przychylnością rybaków. Jeden osobnik może zjeść nawet 800 gramów ryb dziennie. W wysokiej gablocie znajdują się modele trzech małych krąpi i jeden dorodny leszcz. Przechodząc dalej natrafiamy na modele sandacza i łososia. Łosoś jako ryba dwuśrodowiskowa część życia spędza w morzu, a część w rzekach. Odwróć się w prawą stronę. Przed tobą znajduje się długa szafa pełna ptasich eksponatów. Pierwsza prezentuje się łyska. Chociaż wygląda trochę jak kaczka to należy ona do rodziny chruścieli, podobnie jak na przykład żuraw. Poniżej widzimy kropiatkę i kokoszkę inaczej kurkę wodną. Kierując się na wprost mijamy po prawej stronie innych mieszkańców jezior. Są to perkozy dwuczube, które w czasie godów urządzają niezwykłe tańce na wodzie. Obok umieszczone są malutkie perkoziki oraz szlachary, które wyróżniają się wśród kaczek długim zakrzywionym dziobem.