Druga część wycieczki po filii Muzeum rozpoczyna się w głębi obiektu nad podłużną gablotą z dwoma fokami. Pierwsza, bliżej okna, to foka obrączkowana z charakterystycznymi kołami na futrze. Druga, to foka szara, osobnik młodociany wciąż pokryty białym futrem, zwanym lanugo. Kierując się w stronę wyjścia z muzeum przechodzimy wzdłuż długiej gabloty pokazującej różnice gatunków ptaków zamieszkujących plaże w zależności od pór roku. Zaczynamy od wiosny i małych piskląt mewy srebrzystej stojących na wysypanym piasku. Tam również znajdują się młode osobniki mewy siodłatej – największej mewy na świecie. Dorosła mewa siodłata ma białą głowę i szyję, a skrzydła czarne. Mewa śmieszka wiosną ma jeszcze prawie zupełnie białą głowę. Kiedy przyjdzie lato, przepierzy się i zmieni pióra głowy na brązowe. Mewa żółtonoga przypomina wyglądem mewę siodłatą, jednak jest od niej o wiele mniejsza. Przechodząc do części letniej gabloty, spotykamy w niej już przepierzoną mewę śmieszkę i stadko rybitw. Siewka złota ustawiona jest obok gągoła. To kaczka, która swoje gniazda zakłada w dziuplach. Po prawej stronie przedstawiony został ostrygojad i szlamnik. To ptaki należące do rodziny ptaków siewkowych. Łatwo to poznać po ich długich dziobach i nogach. W zimowej części nie mogło zabraknąć śnieguły – niewielkiego ptaka z rzędu wróblowatych. To ptak odwiedzający Polskę wyłącznie zimą. Obok znajduje się stado lodówek odpoczywających na kamieniu. Lodówki to bardzo charakterystycznie wyglądające kaczki. Kaczki te, podobnie jak śnieguły, w okresie zimowym wybierają Polskę jako przysłowiowy „ciepły kraj”.